Tegendraads investeren in suiker

Net als bij de meeste andere soft commodities piekte ook de suikerprijs al in 2011. Daarna ging het steil bergaf en eerder deze maand daalde de prijs van een pond suiker naar het laagste niveaus sinds juli 2010!

Er is actueel een overaanbod op de mondiale suikermarkt. Dit heeft vooral te maken met een verwachte recordopbrengst in Brazilië, de grootste suikerproducent en uitvoerder. Door de gunstige weersomstandigheden is de oogst bovendien erg goed van start gegaan. Zo werd in de periode tot begin mei 3 keer zoveel suikerriet geoogst als een jaar eerder. Ook in Thailand, de op 1 na grootste uitvoerder, zal de productie dit oogstjaar met 10,1 miljoen ton in de buurt van het recordniveau uit 2011-2012 uitkomen (10,2 miljoen ton). Oorspronkelijk werd de opbrengst op slechts 9 miljoen ton geschat. In anticipatie op de ramadan, de vastenperiode voor moslims die dit jaar in juli valt, heeft Thailand de verwerking van ruwe suiker naar geraffineerde suiker opgedreven. Aan de vraagzijde zal China dit jaar minder suiker moeten invoeren als gevolg vaneen hogere lokale productie. Ook in India, de belangrijkste afnemer, en Rusland wordt de invoerbehoefte dit jaar lager ingeschat.

Er zijn dus tal van argumenten om negatief te zijn én te blijven tegenover een investering in suiker. Toch zijn we van mening dat een contrair scenario verre van kansloos is. Als gevolg van de forse prijsdalingen nadert het break-evenpunt voor talrijke suikerproducenten en verwerkers met rasse schreden. Algemeen wordt aangenomen dat met de huidige kostenstructuren een prijsniveau tussen 16 en 18 dollarcent per pond nodig is om winstgevend te zijn en tegelijk te blijven investeren om de toekomstige productie op minstens hetzelfde niveau te houden. In veel gevallen is dit niet meer zo, vandaar dat, bijvoorbeeld, Brazilië de suikerproducenten in het noordoosten van het land zwaar subsidieert. Ook China hanteert een politiek waarbij de lokale prijzen kunstmatig hoog worden gehouden om de eigen suikerindustrie te ondersteunen. Een systeem van importquota’s en boetes wanneer die worden overschreden, maakt dat handelaars niet kunnen profiteren van de lagere suikerprijs op de internationale markten. Dit systeem van kunstmatig hoge prijzen is op langere termijn niet houdbaar. Dan is er nog een andere ‘wildcard’, namelijk ethanol. Een deel van het geoogste suikerriet wordt omgezet in geraffineerd suiker en een ander deel wordt verwerkt tot bio-ethanol. De verdeling wordt bepaald door de marktprijzen en de vraag naar suiker en energie. De lage suikerprijs is dus een stimulans om meer ruwe suiker om te zetten naar ethanol. De Braziliaanse overheid plant belastingstimuli voor de productie van ethanol en bovendien zal ook het aandeel van ethanol in brandstofmengsels toenemen. Aan de huidige prijzen is het ook veel goedkoper om ethanol uit suiker te produceren dan uit maïs. Dan zijn er nog de voorraden. Ondanks de aanbodoverschotten van de voorbije jaren ligt de verhouding tussen voorraden en consumptie met minder dan 38% nog steeds onder het langjarige gemiddelde. Een laatste argument is de enorme shortpositie die speculatieve investeerders hebben opgebouwd op de ICE Futures US, waar termijncontracten op suiker worden verhandeld. Alle neuzen wijzen in dezelfde richting zodat elke onverwachte gebeurtenis aan de aanbodzijde mogelijk explosieve gevolgen kan hebben.

We zijn van mening dat het neerwaartse prijsrisico bij suiker op dit moment niet zo groot meer is. Wie min of meer op ‘veilig’ wil spelen, kan ervoor kiezen om via een tracker of certificaat in suiker te investeren. Door het ontbreken van een hefboom is het risico kleiner, maar dit is ook zo wat de potentiële winst betreft. Investeerders in suiker moeten rekening houden met de prijsstructuur van de termijncontracten (futures). Dit geldt zowel voor hefboomproducten die langer dan enkele weken in portefeuille blijven als trackers. De prijscurve bij suiker is namelijk vrij steil. Zo is het termijncontract voor levering in juli 2014 bijna 10 procent duurder dan de juli 2013 future. Bij het doorrollen zorgt deze contangosituatie voor een negatieve ‘roll yield’.

De iPath Dow Jones UBS Sugar ETN van uitgever Barclays noteert op de NYSE met als tickersymbool SGG. De tracker schaduwt de prijsevolutie van de suikertermijncontracten die noteren op de ICE Futures US. De jaarlijkse beheersvergoeding bedraagt 0,75%, wat aan de hoge kant is. We herinneren eraan dat een ETN een achtergesteld schuldproduct is en dat niet direct in suikerfutures wordt geïnvesteerd.

Het Teucrium Sugar Fund zit iets geavanceerder in elkaar. De tracker, die eveneens op de NYSE noteert met als tickersymbool CANE, investeert in 3 termijncontracten met een verschillende afloopdatum. Op die manier wordt de negatieve impact van de contangosituatie aanzienlijk verminderd. Keerzijde is wel de nog hogere beheersvergoeding van 1,62% op jaarbasis.

Wie hefboomproducten verkiest om in suiker te investeren, heeft de keuze tussen Turbo’s op Euronext of Mini-futures op de Duitse beurs. Op Euronext noteren momenteel 6 Turbo long waarvan het termijncontract voor levering in juli de onderliggende waarde is.

Suiker future turbo long

Isin-code: NL0009563931

Munt: EUR

Financieringsniveau: 11,81

Referentieprijs: 16,9

Stop-loss: 12,76

Hefboom: 3,29

Koers: 3,94

Deze Turbo biedt een goed compromis tussen risico en potentieel rendement. Er is een marge van 32% tussen referentieprijs en stop-loss, wat betekent dat er voldoende tijd is om de schade te beperken mocht het onverhoopt toch de verkeerde richting blijven uitgaan met de suikerprijs. Het stop-lossniveau werd al sinds april 2009 niet meer bereikt. Dit biedt op zich geen garantie maar zet de prijzen wel in het juiste perspectief. Naast de eerder vernoemde ‘roll yield’ moeten investeerders ook het valuta risico verrekenen want suiker noteert in USD en de Turbo in EUR.